Алла ілім алуды парыз еткенін біліп, ілім алу арқылы надандығыңды кетіру үшін, қоғамға пайдалы болып, өзіңді ілім нәрімен сусындату үшін барша ықыласпен ілім алуды бастадың.

Уақыт өте адамдар: “Мына пәленше білімді екен!” – деп мақтай бастады. Сол сәттерде: “Расымен, ілім маған атақ-даңқ әкеліп жатыр”– деп, ілімді басқалардан мақтау сөз есту үшін ала бастадың.

Адамдардан мақтау естіген кезде көбірек ілім алып, басқа уақыттарда ілім алуға деген шабытың болмады. Бұрынғы ықыласқа толы зауқың жоқ.

Сол сәттерде: “Мен ілімді адамдар үшін аламын ба, әлде дүние мен ақыретте жетістікке жету үшін аламын ба?!” – деп, баяғы жақсы ниетке қайта ораламыз.